จริยศาสตร์ หมายความว่า กล่าวถึงแนวทางอันพึงประพฤติ หมายถึงพฤติกรรมที่มีมโนธรรมเข้าแทรก เมื่อมีมโนธรรมเกิดขึ้น ก็ย่อมจะต้องมีการตัดสินใจอย่างเสรี หากการตัดสินใจเลือกทำตามมโนธรรมเกิดขึ้น  ก็ย่อมมีการตัดสินใจอย่างเสรี ตามมาหากการตัดสินใจเลือกทำตามมโนธรรมก็เรียกว่ามีความประพฤติดี หากตัดสินใจเลือกปฏิบัติฝื่นมโนธรรมก็เรียกว่ามีความประพฤติเลว

         พฤติกรรม ได้แก่ การกระทำทุกอย่างของมนุษย์และสัตว์ บางคนถือว่าพืชก็มีความประพฤติได้ด้วย

ถ้ามีมโนธรรมเข้าแทรกเรียกว่าความประพฤติ ถ้าไม่มีมโนธรรมเข้าแทรกเรียกว่าประพฤติกรรมอศีลธรรม อย่าปนกับความประพฤติผิดศีลธรรมหรือทุศีล ซึ่งเป็นความประพฤติที่ฝ่าฝืนมโนธรรม

         มโนธรรม คือ ความสำนึกดีชั่ว ชั่วน้อยเรียกว่าเลว อาจจะสำนึกในขณะที่จะต้องตัดสินใจเลือกวิธีทางประพฤติเฉพาะหน้า หรืออาจจะสำนึกในอดีตแต่ยังมีอิทธิพลต่อการตัดสินใจเลือกวิธีทางประพฤติเฉพาะหน้าก็ได้ เช่น นาย ก เห็นเด็กตกน้ำ นาย ก สำนึกได้ว่าการยอมเปียกและผิดนัดเพื่อช่วยชีวิตเด็กเป็นความประพฤติดี นาย ก จึงกระโดดลงไปช่วยเด็กคนนั้นให้พ้นจากการจมน้ำตาย ถือได้ว่านาย ก ประพฤติดี แต่ถ้านาย ก เคยสละธุระส่วนตัวเพื่อช่วยเหลือผู้อื่นที่มีความเดือดร้อนเป็นอาจิณ นาย ก อาจกระโดดลงไปช่วยเด็กตกน้ำคนนั้นทันทีที่เห็นโดยไม่มีการตัดสินใจเฉพาะหน้าแต่ประการใดเลย จะเรียกว่าทำโดยอัตโนมัติก็ได้ เช่นนี้ถือว่านาย ก มีความประพฤติดีเหมือนกัน

         หากจะถามว่ามโนธรรมสำนึกอะไรบ้าง ก็จะวิเคราะห์ออกได้เป็น 2 องค์ประกอบ คือ เป้าหมายเฉพาะกิจกับวิถี เพื่อบรรลุเป้าหมายเฉพาะกิจ เป้าหมายเฉพาะกิจระดับหนึ่งจะเป็นวิธีสู่เป้าหมายเฉพาะกิจที่สูงขึ้นไป จนกว่าจะถึงเป้าหมายสูงสุดของแต่ละบุคคล